แผนที่ภาพเคลื่อนไหวการแพร่ของผู้ป่วย 2019-nCoV ยืนยันแล้วตั้งแต่วันที่ 12 มกราคม พ.ศ. 2563

ณ 17 สิงหาคม ​2563​ เวลามาตรฐานกรีนิช 06.32 น. มีผู้ติดเชื้อไวรัสโคโรนาสายพันธุ์ใหม่ (SARS-CoV-2)​ ยืนยันแล้ว 21,828,929 คนใน 229 ประเทศและดินแดน[306] มีผู้เสียชีวิตโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ​แล้วมากกว่า 773,114 คน และมีผู้หายป่วยแล้วมากกว่า คน 14,565,173 [307]มีจำนวน​ 14 ประเทศที่มีผู้เสียชีวิต​มากกว่า 10000​ รายขึ้นไปโดย ประเทศชิลี มีผู้เสียชีวิตรวม 10452 ราย เป็นอับดับที่ 19มีจำนวน​ 46 ประเทศที่มีผู้เสียชีวิตมากกว่า​ 1,080 ราย​ ​ในวันดังกล่าว โดย ประเทศญี่ปุ่น รายงานรวม 1,088 ราย

หากรวมจำนวนผู้เสียชีวิตจากการติดเชื้อบน ไดมอนด์พรินเซส (เรือ) ซึ่งเสียชีวิตลงในโรงพยาบาลในประเทศญี่ปุ่นอีก 13 ราย[308]จะได้จำนวนผู้เสียชีวิตรวม 1,101 ราย

มีจำนวน​ 64 ประเทศที่มีผู้เสียชีวิต​มากกว่า 500​ รายขึ้นไปโดย ประเทศคูเวต มีผู้เสียชีวิตรวม 501 ราย มีจำนวน 102 ประเทศ ประเทศที่มีผู้เสียชีวิตมากกว่า 100 รายขึ้นไปโดย ประเทศเลบานอน​มีผู้​เสียชีวิต 103 ราย เป็นอันดับที่ 102 ของโลก​ ประเทศที่มีผู้เสียชีวิตตั้งแต่ 1 ราย รวม 189 ประเทศ

ผู้ติดเชื้อรายใหม่ในวันที่ 31 กรกฎาคม ​2563​ เวลามาตรฐานกรีนิช 23.57 น. เพิ่มขึ้น 281,287 รายภายในวันเดียว

ตั้งแต่วันที่ 31 เดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2563​ ศูนย์​กลางแพร่ระบาดอยู่ที่ สหรัฐอเมริกา​ มีผู้ติดเชื้อเป็นอันดับที่ 1 ของโลก และ มีผู้เสียชีวิตเป็นอันดับที่ 1 ของโลก และ ประเทศบราซิล​ มีผู้ติดเชื้อเป็นอันดับที่ 2 ของโลก และ มีผู้เสียชีวิตเป็นอันดับที่ 2 ของโลก

ในส่วนของประเทศที่มีผู้ติดเชื้อ และ ผู้เสียชีวิตอยู่ใน 10 อันดับแรกของโลก ณ วันที่ 31 เดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2563​ เวลามาตรฐานกรีนิช 23.02 นาฬิกา มี 5 ประเทศ ได้แก่ ประเทศสเปน มีผู้ติดเชื้อเป็นอันดับที่ 9 ของโลก และ มีผู้เสียชีวิตเป็นอันดับที่ 8 ของโลก ประเทศอินเดีย มีผู้ติดเชื้อเป็นอันดับที่ 3 ของโลก และ มีผู้เสียชีวิตเป็นอันดับที่ 5 ของโลก ประเทศเม็กซิโก มีผู้ติดเชื้อเป็นอันดับที่ 6 ของโลก และมีผู้เสียชีวิตเป็นอันดับที่ 4 ของโลก ประเทศเปรู ​มีจำนวนผู้ติดเชื้อเป็นอันดับที่ 7 ของโลก จำนวนผู้เสียชีวิต เป็นอันดับที่ 9 ของโลก ประเทศอิหร่าน​ จำนวนผู้ติดเชื้อเป็นอันดับที่ 10 ของโลก จำนวนผู้เสียชีวิต เป็นอันดับที่ 10 ของโลก

อีกทั้งยังพบผู้ป่วยในเรือสำราญอีก 26 ลำ มีผู้เสียชีวิตบนเรือ เรือ เอ็มเอส ซานดัม 2 ราย และ ไดมอนด์พรินเซส (เรือ) 13 ราย​พื้นที่เหนือสุดของโลกที่พบผู้เสียชีวิต​ได้แก่แคว้นมูร์มันสค์ พื้นที่ใต้สุดของโลกที่พบผู้เสียชีวิตได้แก่แคว้นมากายาเนสและลาอันตาร์ตีกาชีเลนา​

ณ​ วันที่​ 26-31 พฤษภาคม​ เมื่อเรียงตามจำนวนผู้เสียชีวิตสูงสุดในแต่ละประเทศ​ 26​ อันดับแรก พบว่า​ ​14​ ประเทศอยู่ในทวีปยุโรปคิดเป็น​ 53.85% โดยจำนวนประเทศ​ 26 อันดับแรกของโลกมีผู้เสียชีวิตมากกว่า​ 1,000​ รายของแต่ละประเทศ​

ต่อมา ณ วันที่ 28 กรกฎาคม เมื่อเรียงตามจำนวนผู้เสียชีวิตสูงสุดในแต่ละประเทศ​ 38​ อันดับแรก พบว่า​ ​15​ ประเทศอยู่ในทวีปยุโรปคิดเป็น​ 39.47% โดยจำนวนประเทศ​ 38 อันดับแรกของโลกมีผู้เสียชีวิตมากกว่า​ 1,615​ รายของแต่ละประเทศ​

ยุโรป

ในวันที่ 28 กรกฎาคม​ ศูนย์​กลางการแพร่ระบาดของทวีปยุโรป​อยู่ที่สหราชอาณาจักร ประเทศสเปน และ​ ประเทศอิตาลี​

ผู้ป่วยรายแรก ๆ ของทวีปยุโรปมีรายงานจากในประเทศฝรั่งเศสและในประเทศเยอรมนี​รวมถึงประเทศอื่น ๆ โดยเป็นผู้ป่วยเพียงจำนวนหนึ่งเท่านั้น จนวันที่ 21 กุมภาพันธ์ ได้เกิดการแพร่ระบาดครั้งใหญ่ขึ้นในประเทศอิตาลี ซึ่งผู้ติดเชื้อส่วนใหญ่อยู่ในบริเวณตอนเหนือของมิลาน จากนั้นมีผู้ติดเชื้อเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเนื่องจากการแพร่กระจายของโรคไปทั่วทั้งทวีปยุโรป โดยหลังจากที่ประเทศมอนเตเนโกรได้รายงานการพบผู้ติดเชื้อเมื่อวันที่ 17 มีนาคม ทำให้มีผู้ป่วยอยู่ในทุกประเทศเอกราชของทวีปยุโรป​

ทวีปยุโรปเป็นทวีปที่มีประเทศขนาดเล็กที่สุดในโลกที่มีผู้ติดเชื้อและเสียชีวิตได้แก่ที่ประเทศโมนาโก​ มีผู้เสียชีวิต 4 ราย​

ต่อเมื่อวันที่ 19 มีนาคม ได้มีรายงานการพบผู้ติดเชื้อในไอล์ออฟแมนซึ่งเป็นอาณานิคมของสหราชอาณาจักร และพบการติดเชื้อในดินแดน​ที่ยังมีปัญหาข้อพิพาทเรื่องอำนาจอธิปไตยของตนเองอย่าง​ทรานส์นีสเตรีย[309]​นอกจากนี้ยังพบการติดเชื้อในดินแดนปกครองตนเองอย่างหมู่เกาะโอลันด์​ทำให้การติดเชื้อพบในทุกประเทศเอกราชและของทวีปยุโรป ปัจจุบันองค์การอนามัยโลก​ได้ประกาศให้ทวีปยุโรปเป็นศูนย์กลางแห่งใหม่ของไวรัสหลังจากสถานการณ์ดีขึ้นในประเทศจีน[310][311] [307][312][313][314]

ณ​ วันที่​ 31 กรกฎาคม​ เวลามาตรฐานกรีนิช 23:15 น. ผู้เสียชีวิตในยุโรปจำนวนสูงสุด 17 อันดับแรก​ (นับเฉพาะทวีปยุโรป) ​ได้แก่ สหราชอาณาจักร 46,119 ราย​ ประเทศอิตาลี 35,141 ราย​ ประเทศฝรั่งเศส 30, 265 ราย ประเทศสเปน 28,445 ราย ​ประเทศรัสเซีย​ 13,963 ราย ​​ประเทศเบลเยียม ​9,840 ราย​ ประเทศเยอรมนี​ ​9,224 ราย ประเทศเนเธอร์แลนด์​ 6,147 ราย ประเทศสวีเดน​ 5,743 ราย​ ประเทศโรมาเนีย​ 2,343 ราย ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ ​1,981 ราย​ ​ประเทศไอร์แลนด์ ​1,763 ราย ประเทศโปรตุเกส 1,735 ราย ประเทศโปแลนด์ 1,716 ราย ประเทศยูเครน 1,693 ราย ประเทศมอลโดวา 778 ราย ประเทศออสเตรีย 718 ราย ทั้ง 17 ประเทศ ติดอันดับจำนวนผู้เสียชีวิตมากที่สุด 51 อันดับแรกของโลก โดยทั้ง​ 17​ ประเทศ มีผู้เสียชีวิตมากกว่า 700 รายขึ้นไป​ ขณะที่จำนวนผู้เสียชีวิตมากกว่า 700 ราย มีทั้งหมด 51 ประเทศ

ณ​ วันที่​ 31 กรกฎาคม ​ เวลามาตรฐานกรีนิช 23:57 น. ผู้ติดเชื้อในทวีปยุโรป ​2,871,890 ราย และเสียชีวิตรวม​ 203,319 ราย

ประเทศที่มีผู้เสียชีวิตเพียงรายเดียวได้แก่ประเทศลิกเตนสไตน์

พื้นที่ที่ไม่พบผู้ติดเชื้อได้แก่ หมู่เกาะอะราน​ Aran Islands​ สฟาลบาร์​ ยานไมเอน ราชอาณาจักรตาโวลารา ​และ ซีแลนด์ไม่พบผู้ติดเชื้อ ดินแดนที่พบผู้ติดเชื้อแต่ไม่มีรายงานผู้เสียชีวิตได้แก่ หมู่เกาะแฟโรหมู่เกาะโอลันด์​นครรัฐวาติกันยิบรอลตาร์

ดินแดนอาณานิคม​

หมู่เกาะที่มีผู้เสียชีวิตเพียงรายเดียวได้แก่หมู่เกาะบริติชเวอร์จิน​(หมู่เกาะในทวีปอเมริกาเหนือ)​และหมู่เกาะเคย์แมน​

ที่เกิร์นซีย์​มีผู้​เสียชีวิต ​13 ราย และไอล์ออฟแมน​ มีผู้​เสียชีวิต​ 24 ราย หมู่เกาะแชนเนล​มีผู้เสียชีวิต 44 ราย แซ็งปีแยร์และมีเกอลง ​มีผู้ติดเชื้อ 4 ราย หมู่เกาะเติกส์และเคคอส มีผู้เสียชีวิต 2 ราย ที่เรอูนียง​ มีผู้​เสียชีวิต ​4 รายแองกวิลลามีผู้ติดเชื้อ3ราย

รัสเซีย

วันที่ 28 กรกฎาคม ประเทศรัสเซียมีจำนวนผู้ติดเชื้อ 818,120 ราย เป็นอันดับ 4 ของโลก และเสียชีวิต 13,354 ราย เป็นอันดับที่ 11 ของโลก

รัสเซียเป็นประเทศที่พบผู้เสียชีวิตใกล้ขั้วโลกเหนือมากที่สุดโดยผู้ป่วยโควิดเสียชีวิต59รายที่แคว้นมูร์มันสค์​

ทวีปอเมริกาเหนือ

วันที่ 28 กรกฎาคม​ สหรัฐอเมริกา​ ประเทศเม็กซิโก และ ประเทศแคนาดา​ เป็นศูนย์กลาง​การแพร่ระบาดของทวีปอเมริกาเหนือ

ณ​ วันที่​ 28 กรกฎาคม ​ทวีปอเมริกาเหนือมีจำนวน​ 11 ประเทศที่มีผู้เสียชีวิต​ในแต่ละประเทศมากกว่า 100 ราย​ ได้แก่ สหรัฐอเมริกา​ ประเทศเม็กซิโก ประเทศแคนาดา​ ​ประเทศโดมินิกัน ประเทศปานามา ​ประเทศฮอนดูรัส ​ประเทศกัวเตมาลา ประเทศเอลซัลวาดอร์ ประเทศเฮติ ประเทศคอสตาริกา ประเทศนิการากัว

ดินแดนโพ้นทะเลของฝรั่งเศส

พบผู้ป่วยทั้งหมดจำนวน 4 คน โดยมีการยืนยันผู้ป่วยครั้งแรกจำนวน 2 คนเมื่อวันที่ 1 มีนาคม ในเกาะเซนต์มาร์ติน ซึ่งอยู่ภายใต้การปกครองของฝรั่งเศส โดยตัวผู้ป่วยได้เดินทางมาจากฝรั่งเศสผ่านดินแดนซินต์มาร์เตินของเนเธอร์แลนด์ และแซ็ง-บาร์เตเลมี ซึ่งบุตรชายของผู้ป่วยได้เกิดการติดเชื้อขึ้น ทั้งคู่เดินทางกลับไปยังเกาะเซนต์มาร์ตินและถูกตรวจพบที่ท่าอากาศยาน และได้ถูกส่งตัวต่อไปกักโรคที่โรงพยาบาลบนเกาะ[315] ขณะที่ในกัวเดอลุป มีรายงานผู้ป่วยจำนวนหนึ่งคน[316]

ปานามา

ณ วันที่ 28 กรกฎาคม ประเทศปานามามีผู้เสียชีวิต 1,322 ราย เป็นอันดับที่ 39 ของโลก และมีผู้ติดเชื้อ 61,442 ราย เป็นอันดับที่ 39 ของโลก

กัวเตมาลา

ณ วันที่ 28 กรกฎาคม ประเทศกัวเตมาลา ​มีผู้เสียชีวิต 1,761 ราย อันดับที่ 35 ของโลก ผู้ติดเชื้อ 45,309 เป็นอันดับที่ 45 ของโลก

เม็กซิโก

วันที่ 28 กุมภาพันธ์ ประเทศเม็กซิโกมีการยืนยันผู้ป่วยครั้งแรกจำนวน 3 คน เป็นชายอายุ 35 ปี และ 59 ปีในเม็กซิโกซิตี และชายอายุ 41 ปีในรัฐซีนาโลอา ซึ่งทั้งสามมีผลการทดสอบเป็นบวกและได้ถูกกักโรคไว้ที่โรงพยาบาลและโรงแรม ตามลำดับ สองคนแรก ทั้งคู่ได้เดินทางไปยังเมืองเบอร์กาโม ประเทศอิตาลี และพำนักอยู่เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ในช่วงกลางเดือนกุมภาพันธ์[317][318][319][320] วันที่ 29 กุมภาพันธ์ มีการพบผู้ป่วยรายที่สี่ เป็นหญิงอายุ 20 ปี ซึ่งได้มีการเดินทางไปยังประเทศอิตาลีมา[321] วันที่ 1 มีนาคม มีการพบผู้ป่วยรายที่ 5 เป็นนักศึกษาในรัฐเชียปัส ซึ่งเพิ่งได้เดินทางกลับมาจากประเทศอิตาลี[322]ณ 28 กรกฎาคม มีผู้เสียชีวิต 43,680 ราย เป็นอันดับที่ 4 ของโลก และมีจำนวนผู้ติดเชื้อ 390,516 ราย เป็นอันดับที่ 6 ของโลก

แคนาดา

ณ วันที่ 4 มีนาคม มีรายงานผู้ป่วยโคโรนาไวรัสในประเทศแคนาดา 33 คน โดยแบ่งเป็นพบในบริติชโคลัมเบีย 8 คน รัฐออนแทรีโอ 24 คน และรัฐควิเบก 1 คน[323] ผู้ป่วยทุกคนมีประวัติการเดินทางไปยังประเทศที่มีผู้ป่วยจำนวนมาก และรักษาหายแล้วจำนวน 8 คน (แบ่งเป็นบริติชโคลัมเบีย 5 คน และรัฐออนแทรีโอ 3 คน)[324] ณ 28 กรกฎาคม มีผู้เสียชีวิต 8,901 ราย มากเป็นอันดับที่ 15 ของโลก ไม่พบผู้ป่วยที่เกาะแบฟฟิน จำนวนผู้ติดเชื้อ 114,597 ราย เป็นอันดับที่ 21 ของโลก

สหรัฐ

วันที่ 21 มกราคม สหรัฐรายงานพบผู้ป่วยรายแรก เป็นชายอายุ 35 ปีที่อาศัยอยู่ในเทศมณฑลสโนโฮมิช รัฐวอชิงตัน ซึ่งเพิ่งเดินทางกลับมาจากอู่ฮั่นที่ท่าอากาศยานนานาชาติซีแอตเทิล–ตาโคมา ในวันที่ 15 มกราคม

วันที่ 25 กุมภาพันธ์ มีการพบผู้ป่วย 66 คน[325] และมีผู้หายป่วยจำนวน 7 คน วันที่ 27 กุมภาพันธ์ ศูนย์ควบคุมโรคสหรัฐรายงานพบผู้ป่วยในรัฐแคลิฟอร์เนีย ซึ่งอาจเป็นกรณีแรกของการติดต่อกันภายในประเทศ[313] วันที่ 29 กุมภาพันธ์ ทางการรัฐวอชิงตันแถลงยืนยันว่าพบผู้เสียชีวิตรายแรกจากโรคโคโรนาไวรัสในสหรัฐ[326]

วันที่ 2 มีนาคม เทศมณฑลคิง รัฐวอชิงตัน ประกาศสถานการณ์ฉุกเฉินและมีรายงานพบผู้ป่วยยืนยัน 14 คน และยังมีรายงานผู้เสียชีวิตเพิ่มเติมอีก 5 คน[327] ศูนย์อนามัยออรีกอนยังได้รายงานว่าพบผู้อาจติดเชื้อใหม่จำนวนสามรายในรัฐด้วย ซึ่งเป็นชายในเทศมณฑลอูมาทิลลา ซึ่งเข้ารับการรักษาตัวในวัลลาวัลลา รัฐวอชิงตัน[328]ที่เกาะไซปัน หมู่เกาะนอร์เทิร์นมาเรียนา มีผู้เสียชีวิต 2 ราย ผู้ติดเชื้อ 14 ราย เกาะกวม เสียชีวิต 5 ราย รัฐฮาวาย เสียชีวิต 17 ราย

ณ 28 กรกฎาคม มีผู้เสียชีวิต 150,444 ราย มากเป็นอันดับ 1 ของโลก และมีจำนวนผู้​ติดเชื้อ​ ​4,433,410 ราย มากเป็นอันดับ 1 ของโลกเช่นเดียวกัน

[329]ณ 31 กรกฎาคม ​2563​ เวลามาตรฐานกรีนิช 23.55 น. มีผู้ติดเชื้อ​รายใหม่ 70,033 ราย

สาธารณรัฐโดมินิกัน

วันที่ 1 มีนาคม มีรายงานพบผู้ป่วยติดเชื้อไวรัสรายแรกในประเทศโดมินิกัน และภูมิภาคแคริบเบียน เป็นชายอายุ 62 ปีจากประเทศอิตาลี ซึ่งเดินทางเข้าประเทศในวันที่ 22 กุมภาพันธ์ และเกิดอาการป่วยในวันที่ 24 กุมภาพันธ์ ผู้ป่วยผู้นี้ถูกส่งตัวไปยังโรงพยาบาลทหารรามอนลารา[330]

วันที่ 28 กรกฎาคม มีผู้เสียชีวิต 1,083 ราย เป็นอันดับที่ 44 ของโลก ติดเชื้อ 64,156 ราย เป็นอันดับที่ 37 ของโลก

ฮอนดูรัส

ณ​ วันที่​ 28 กรกฎาคม ประเทศฮอนดูรัส​ มีผู้เสียชีวิต​ 1,116 ราย เป็นอันดับที่​ 50 ของโลก มีผู้ติดเชื้อ 39,276 ราย อันดับที่ 43 ของโลก

อาร์กติก

วันที่ 23 กรกฎาคม ศูนย์กลาง​การแพร่ระบาดในพื้นที่วงกลมอาร์กติก ได้แก่แคว้นมูร์มันสค์ (Murmansk Oblast) ​มีผู้ติดเชื้อ8,975ราย หายแล้ว 4,835 และมีผู้เสียชีวิตแล้ว 59 ราย เทศบาลทรุมเซอ และ ​เทศมณฑลฟินมาร์ก ประเทศนอร์เวย์​ พบผู้ติดเชื้อ 258 รายรัฐอะแลสกา เฉพาะพื้นที่ใน วงกลมอาร์กติก ได้แก่ เขตนอร์ทสโลป (North Slope Borough)​ ติดเชื้อ​ 3 ราย​ และ เขตนอร์ทเวสต์ อาร์กติก​ (Northwest Arctic Borough)​ ติดเชื้อ 4 ราย รวมจำนวนผู้ติดเชื้อทั้งหมด 9,240 ราย

ดินแดนในอาร์กติก​ที่อยู่ในวงกลมอาร์กติก มีรายงานว่าพบผู้ป่วยที่โรงงานแก๊สธรรมชาติเหลว ในหมู่บ้านเบโลคาเมนกา (Belokamenka) ในเมือง มูร์มันสค์ ในประเทศรัสเซีย ราว 200 ราย[331][332]

ทวีปอเมริกาใต้

วันที่ 28 กรกฎาคม​ ศูนย์​กลางการแพร่ระบาดของทวีปอเมริกาใต้ อยู่ที่ ประเทศบราซิล ประเทศเปรู และ ประเทศชิลี​

พื้นที่ที่ไม่พบผู้ติดเชื้อในทวีปคือ เกาะเซาท์จอร์เจียและหมู่เกาะเซาท์แซนด์วิช พื้นที่ที่มีผู้เสียชีวิตมากที่สุด​ ณ​ วันที่​ 28 กรกฎาคม​ ​ได้แก่ที่ ประเทศบราซิล 87,679 ราย อันดับที่ 2 ของโลกรองลงมาได้แก่ ประเทศเปรู 18,418 ราย อันดับที่ 9​ ของโลก ​ประเทศชิลี​ 9,187 ราย อันดับที่​ 14 ของโลก ประเทศโคลอมเบีย​ 8,777 ราย​ อันดับที่ 16​ ของโลก ประเทศเอกวาดอร์ 5,532 ราย อันดับที่​ 22 ของโลกประเทศอาร์เจนตินา​ 3,059 ราย อันดับที่ 27​ ของโลก ​ประเทศโบลิเวีย ​2,583 ราย ​อันดับที่ 37 ของโลก ​ ประเทศเวเนซุเอลา 142 ราย ​อันดับที่​ 83 ของโลกจำนวนประเทศที่มีผู้เสียชีวิตมากกว่า​ 2,500 ราย มีทั้งหมด​ ​7 ประเทศ​

ประเทศชิลี

ณ​ วันที่​ 28 กรกฎาคม ทั้งประเทศมีผู้ติดเชื้อ 347,923 ราย อันดับที่ 8 ของโลก เสียชีวิต 9187 ราย อันดับที่ 14 ของโลกประเทศชิลีเป็นประเทศที่พบผู้เสียชีวิตใกล้แอนตาร์กติกา​มากที่สุดโดยพบที่ แคว้นมากายาเนสและลาอันตาร์ตีกาชีเลนา​ มีผู้เสียชีวิต 18 ราย[333]

ประเทศบราซิล

ในวันที่​ 28 กรกฎาคม​ ​จำนวน​ผู้​ติดเชื้อ​ 2,443,480 ราย เป็นอันดับที่​ 2 ของโลก และมีผู้เสียชีวิตจำนวน 87,679​ ราย​ เป็นอันดับที่​ 2 ของโลก

ประเทศเปรู

ในวันที่​ 28 กรกฎาคม​ ​จำนวน​ผู้​ติดเชื้อ​ 389,717 ราย เป็นอันดับที่​ 7 ของโลก และมีผู้เสียชีวิตจำนวน 18,418​ ราย​ เป็นอันดับที่​ 9 ของโลก

ทวีปแอนตาร์กติกา

พบผู้ป่วยบนเรือสำราญ Australian cruise ship Greg Mortimer ซึ่งติดเชื้อบนเรือขณะท่องเที่ยวทวีปแอนตาร์กติกา ผู้ป่วยได้เดินทางท่องเที่ยวที่ เกาะคิงจอร์จ (King George Island) และเกาะเซาท์เชตแลนด์ (South Shetland Islands) ส่งผลให้ทั้งสองเกาะมีผู้ติดเชื้อซึ่งเป็นนักท่องเที่ยวที่เดินทางออกจากเกาะแล้ว 165 ราย[334]

เอเชีย

ในวันที่ 28 กรกฎาคม ศูนย์กลางการแพร่ระบาดของทวีปเอเซีย อยู่ที่ ​ประเทศอินเดีย ​ซึ่งเป็นประเทศที่มีผู้ติดเชื้อ เป็นอันดับ 3 ของโลก และผู้เสียชีวิต เป็นอันดับ 6 ของโลก ประเทศอิหร่าน ซึ่งเป็นประเทศที่มีผู้ติดเชื้อ เป็นอันดับ 11 ของโลก และผู้เสียชีวิต เป็นอันดับ 10 ของโลก และ ประเทศปากีสถาน​ ซึ่งเป็นประเทศที่มีผู้ติดเชื้อ เป็นอันดับ 12 ของโลก และผู้เสียชีวิต เป็นอันดับ 19 ของโลก

ประเทศเติร์กเมนิสถาน​ เกาะคริสต์มาส หมู่เกาะโคโคส (คีลิง) ​และประเทศเกาหลีเหนือ​ ไม่พบผู้ติดเชื้อ ประเทศลาว ​ประเทศกัมพูชา​ ประเทศติมอร์-เลสเต มองโกเลีย ​มาเก๊า ไม่มีรายงานผู้เสียชีวิต​

ณ​ วันที่​ 28​ กรกฎาคม​ ​จำนวนประเทศที่มีผู้เสียชีวิต​มากกว่า 1,000 ราย มีจำนวน 12 ประเทศ​ ได้แก่ ประเทศอิหร่าน​ ประเทศจีน​ ประเทศตุรกี​ ประเทศอินเดีย​ ประเทศอินโดนีเซีย​ ประเทศปากีสถาน​ ประเทศฟิลิปปินส์ ประเทศบังคลาเทศ ประเทศอิรัก​ ประเทศซาอุดีอาระเบีย ประเทศคีร์กีซสถาน ประเทศอัฟกานิสถานและ​จำนวนผู้เสียชีวิตมากกว่า 500 ราย มี 15 ประเทศ ​โดยเพิ่ม ประเทศญี่ปุ่น ประเทศอาร์มีเนีย ประเทศคาซัคสถานและผู้เสียชีวิตทั้งหมดของทวีปเอเซียจำนวน 91,247 ราย

กัมพูชา

แผนที่การแพร่ระบาดในประเทศกัมพูชา
(ณ วันที่ 22 มีนาคม 2563):

วันที่ 27 กุมภาพันธ์ กัมพูชายืนยันพบผู้ป่วยครั้งแรกในเมืองพระสีหนุ เป็นชายชาวจีนอายุ 60 ปี เดินทางไปยังเมืองนี้จากนครอู่ฮั่นพร้อมครอบครัว[335] โดยคนในครอบครัวของเขาถูกกักไว้ พวกเขาไม่มีการแสดงอาการของไวรัส ขณะที่ชายคนดังกล่าวถูกแยกไว้เพื่อรักษาที่โรงพยาบาลส่งต่อพระสีหนุ (Preah Sihanouk Referral Hospital)[336] มีรายงานว่าอาการของเขาคงที่แล้ว[337][338] ณ​ 28 กรกฎาคม​ มีผู้ติดเชื้อ 225 ราย และไม่มีรายงานผู้เสียชีวิต​

กาตาร์

กระทรวงสาธารณสุขแห่งกาตาร์ รายงานว่าพบผู้ป่วยไวรัสรายแรกในวันที่ 29 กุมภาพันธ์ ผู้ป่วยเป็นชาวกาตาร์ที่เพิ่งเดินทางกลับมาจากประเทศอิหร่าน[339][340][341]ณ​ 28 กรกฎาคม​ มีผู้เสียชีวิต 165 ราย และมีผู้ติดเชื้อ​ 109,597 ราย

เกาหลีใต้

เกาหลีใต้มีผู้ป่วยในวันที่ 28 กรกฎาคม​ จำนวน​ 14,175 ราย และเสียชีวิต 299 ราย เป็นการระบาดที่ใหญ่ที่สุดนอกประเทศจีน[342] ผู้ป่วยรายแรกของการระบาดของโรคติดเชื้อโคโรนาไวรัส 2019 ในประเทศเกาหลีใต้ ได้รับการประกาศเมื่อวันที่ 20 มกราคม พ.ศ. 2563[343] วันที่ 19 กุมภาพันธ์ จำนวนผู้ป่วยเพิ่มขึ้นอีก 20 คน และวันที่ 20 เพิ่มขึ้นอีก 53 คน ทำให้มีผู้ป่วยรวมขณะนั้นที่ 104 คน ตามการรายงานของศูนย์ป้องกันและควบคุมโรคแห่งเกาหลีใต้ (KCDC) ผู้ป่วยรายใหม่ส่วนมากมาจาก "ผู้ป่วยรายที่ 31" ซึ่งเข้าร่วมชุมนุมที่โบสถ์ชินช็อนจีในแดกู[344]

คูเวต

ประเทศคูเวตในปัจจุบันเป็นประเทศที่ได้รับผลกระทบมากที่สุดในโลกอาหรับ และมีจำนวนผู้ป่วยเป็นรองเพียงประเทศอิหร่านในเอเชียตะวันตก โดยมีผู้ป่วยในประเทศถูกพบแล้ว ณ วันที่​ 28 กรกฎาคม​ ​จำนวน 64,379 คน[345]เสียชีวิต 438 ราย

จอร์เจีย

วันที่ 26 กุมภาพันธ์ ประเทศจอร์เจีย​ยืนยันพบผู้ป่วยโควิด-19 รายแรกของประเทศ เป็นชายอายุ 50 ปี ซึ่งเดินทางมาจากประเทศอิหร่าน โดยเข้ารับการรักษาตัวที่โรงพยายาลโรคติดเชื้อในทบิลีซี ซึ่งผู้ป่วยรายนี้กลับเข้าสู่จอร์เจียทางพรมแดนประเทศอาร์เซอร์ไบจานโดยรถแท็กซี[346][347][348][349]

วันที่ 28 กุมภาพันธ์ มีการยืนยันว่าผู้หญิงชาวจอร์เจียอายุ 31 ปีที่เพิ่งเดินทางไปประเทศอิตาลีมามีผลการทดสอบเป็นบวก และเข้ารับการรักษาตัวที่โรงพยายาลโรคติดเชื้อในทบิลีซี[349] นอกจากนั้นยังมีผู้ถูกกักกันอยู่ณโรงพยาบาลทบิลิซีอีก 29 คน โดยที่ อามิรัน กัมเกรลิเซ รัฐมนตรีอนามัยระบุว่าพวกเขาเป็นบุคคลที่ "มีความเป็นไปได้สูง" ที่อาจมีไวรัสอยู่[350]ณ 28 กรกฎาคม​ มีผู้เสียชีวิต 16 ราย และมีผู้ติดเชื้อ 1,137 ราย

จอร์แดน

วันที่ 24 กุมภาพันธ์ ประเทศจอร์แดนริเริ่มการห้ามบุคคลที่เดินทางมาจากประเทศจีน ประเทศเกาหลีใต้ และประเทศอิหร่านเข้าสู่ราชอาณาจักรเป็นการชั่วคราว[351] ประเทศจอร์แดนได้ทำการคัดกรองทุกคนที่เดินทางเข้าสู่ประเทศผ่านทางท่าอากาศยาน โดยมีการตรวจสอบทรวงอกและลำคอตลอดจนอุณหภูมิร่างกาย ส่วนชาวจอร์แดนที่มีผลทดสอบเป็นบวกจะถูกกักโรคไว้เป็นเวลา 2 สัปดาห์[352]

วันที่ 2 มีนาคม นายกรัฐมนตรีจอร์แดนแถลงว่าพบผู้ป่วยโคโรนาไวรัสรายแรกในประเทศ[353][354] เป็นชาวจอร์แดนที่เดินทางกลับมาจากประเทศอิตาลี เมื่อสองสัปดาห์ก่อนที่จะเริ่มใช้มาตรการกักโรคชาวจอร์แดนที่เดินทางกลับมาจากประเทศอิตาลี[353][355] ณ 28 กรกฎาคม​ มีผู้เสียชีวิต 11 ราย และมีผู้ติดเชื้อ 1,176 ราย

จีนแผ่นดินใหญ่

ณ วันที่ 28 กรกฎาคม​ มีผู้เสียชีวิต 4,634 ราย เป็นอันดับที่​ 25 ของโลก จำนวน​ผู้ติดเชื้อ 83,891 ราย เป็นอันดับที่ 26 ของโลก

ซาอุดีอาระเบีย

วันที่ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563 ประเทศซาอุดีอาระเบียประกาศระงับการเข้าประเทศเป็นการชั่วคราวสำหรับผู้ที่ต้องการเดินทางไปประกอบพิธีอุมเราะห์ในเมกกะ หรือผู้ที่ต้องการเดินทางไปเข้าชมมัสยิดอันนะบะวี รวมถึงนักท่องเที่ยว ต่อมากฎนี้ได้ขยายไปครอบคลุมนักท่องเที่ยวที่มาจากประเทศที่มีความเสี่ยงต่อโคโรนาไวรัสสายพันธุ์ใหม่[356]

วันที่ 28 กุมภาพันธ์ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศแห่งซาอุดีอาระเบีย ประกาศระงับการเข้าสู่ประเทศของพลเมืองในประเทศสมาชิกสภาความร่วมมืออ่าว (GCC) ยังเมกกะและมะดีนะหฺเป็นการชั่วคราว โดยพลเมืองของประเทศกลุ่ม GCC ที่พำนักอยู่ในประเทศซาอุดีอาระเบียนานเกิน 14 วันติดต่อกัน และไม่ปรากฏอาการใด ๆ อันแสดงถึงโรคโควิด-19 นั้นจะอยู่นอกเหนือกฎดังกล่าว[356]

วันที่ 2 มีนาคม ทางการซาอุดีอาระเบียยืนยันว่าพบผู้ป่วยเป็นรายแรก เป็นชาวซาอุดีที่เดินทางกลับมาจากประเทศอิหร่านผ่านทางประเทศบาห์เรน[357]ณ 28​ กรกฎาคม​ มีผู้เสียชีวิต 2,760 ราย และมี​ผู้​ติดเชื้อ​ 268,934 ราย

ญี่ปุ่น

ประเทศญี่ปุ่นยืนยันผู้ป่วยรายแรกเป็นชาวจีนอายุ 30 ปี ซึ่งเคยมีการเดินทางไปยังอู่ฮั่นมาก่อน มีอาการเมื่อวันที่ 3 มกราคม และกลับเข้าสู่ประเทศญี่ปุ่นในวันที่ 6 มกราคมณ วันที่ 28 กรกฎาคม​ มีผู้เสียชีวิต ​996 ราย​ และมีผู้​ติดเชื้อ​ 29,989 ราย ที่ประเทศญี่ปุ่นมีผู้เสียชีวิตอีก 14 ราย บนเรือสำราญ แต่มีผู้เสียชีวิตที่ประเทศญี่ปุ่นเพียง 13 ราย เนื่องจากอีกหนึ่งราย เสียชีวิตในโรงพยาบาลที่ประเทศออสเตรเลีย ซึ่งไม่ได้นับรวมไว้กับตัวเลขที่รายงาน ในเว็บไซด์ worldometer

ไต้หวัน

ประเทศไต้หวันพบผู้ป่วยรายแรกในวันที่ 21 มกราคม[358]ณ​​วันที่​ 28 กรกฎาคม ​มีผู้เสียชีวิต​รวม 7 ราย และผู้ติดเชื้อ 462 ราย

ตุรกี

ประเทศตุรกีเมื่อวันที่ 10 มีนาคม ผู้ป่วยติดเชื้อโควิดไวรัสโคโรนารายแรก เป็นผู้หญิงชาวจีนอุย อายุ 32 ปีที่เดินทางมาจากอู่ฮั่น ประเทศจีน ซึ่งมีผลตรวลหา SARS-CoV-2 เป็นบวก ทำให้ชาวตุรกีถูกกักโรค โดยถูกส่งตัวต่อไปยังโรงพยาบาลในอิสตันบูล28 กรกฎาคม ประเทศตุรกีมีผู้เสียชีวิต 5,630 ราย อันดับที่ 21 ของโลก และมีจำนวนผู้​ติดเชื้อ ​227,019 ราย มากเป็นอันดับที่ 16 ของโลก

ไทย

วันที่ 13 มกราคม ประเทศไทยพบผู้ป่วยรายแรก ซึ่งเป็นการพบผู้ป่วยนอกประเทศจีนเป็นครั้งแรก[359][360][361] วันที่ 1 มีนาคม มีรายงานผู้เสียชีวิตเป็นรายแรก[362]แม้ทางการประเทศไทยจะไม่นับจังหวัดสตูลเป็นพื้นที่มีโรคระบาดแต่ในวันที่ 6 เมษายน เที่ยวบินจากจาการ์ตาที่ทำการบินลงที่ท่าอากาศยานหาดใหญ่ นำผู้ติดเชื้อเข้าสู่จังหวัดจำนวน 18 ราย​

เกาะที่มีขนาดใหญ่ 5 อันดับแรกของประเทศไทยพบผู้ติดเชื้อ 3 เกาะณ​ 15​ พฤษภาคม​ เฉพาะที่ภูเก็ต ​มีผู้ติดเชื้อ 224 ราย เสียชีวิต 3 ราย​ซึ่งจำนวนผู้​เสียชีวิต​มากเป็นอันดับ 3 ของทั้งประเทศ​ รองจากกรุงเทพมหานคร และสมุทรปราการ​

เกาะสมุย​ ติดเชื้อ 7 รายส่วนเกาะพะงัน ซึ่งมีขนาดใหญ่​เป็นอันดับที่ 5 ของประเทศไทย ติดเชื้อ 1 ราย ยอดรวมทั้งประเทศ​ ​ณ​ วันที่​ 28 กรกฎาคม​ ​เสียชีวิต 58 ราย และมีผู้ติดเชื้อ 3,295 ราย

ทาจิกิสถาน

ประเทศทาจิกิสถาน ในวันที 30 เมษายน พบติดเชื้อโรคไวรัสโคโรนา เป็นผู้ชายชาวทาจิกิสามคนกลับมาจากประเทศอินเดีย มีผู้ป่วย 15 ราย วันที่ 2 พฤษภาคม พบผู้เสียชีวิตรายแรก

ต่อมาวันที่ 7 พฤษภาคม ทาจิกิสถานได้ประกาศปิดพรมแดนที่ติดกันอัฟกานิสถาน ณ 28 กรกฎาคม มีผู้เสียชีวิต 60 ราย​ ผู้ติดเชื้อ 7,235 ราย

เนปาล

แผนที่การแพร่ระบาดในประเทศเนปาล
(ณ วันที่ 26 มกราคม 2563):

นักศึกษาชาวเนปาลซึ่งเดินทางกลับมาจากนครอู่ฮั่นและถูกกักโรคอยู่ในกาฐมาณฑุ[363] กลายเป็นผู้ป่วยรายแรกของประเทศเนปาลและภูมิภาคเอเชียใต้ในวันที่ 24 มกราคม หลังจากตัวอย่างถูกส่งไปยังศูนย์ร่วมองค์การอนามัยโลกในฮ่องกง[364][365] และถูกเลิกกักตัวหลังจากที่อาการดีขึ้น[366]ณ​ วันที่​ 28 กรกฎาคม ​รายงานผู้เสียชีวิต ​48 ราย และมีผู้ติดเชื้อ 18,752 ราย

บาห์เรน

ณ​ วันที่​ 28 กรกฎาคม มีผู้ติดเชื้อ 39,482 ราย และเสียชีวิต 141 ราย

บังคลาเทศ​

ณ วันที่ 28 กรกฎาคม​ ประเทศบังคลาเทศ​มีผู้เสียชีวิต ​2965 ราย เป็นและมีผู้ติดเชื้อ 226,225 ราย

เยเมน

ประเทศเยเมน ในวันที่ 10 เมษายน พบผู้ป่วย 1 ราย ในเมืองฮาดราเมาต์ณ​ ​วันที่​ 28 กรกฎาคม​ ผู้เสียชีวิต 483 ราย ติดเชื้อ 1691 ราย

รัฐชัมมูและกัศมีร์

​ณ วันที่ 1​ กรกฎาคม​ ​รัฐชัมมูและกัศมีร์ มีผู้ติดเชื้อ 7,237 ราย และเสียชีวิต 95 ราย

ปากีสถาน

แผนที่การแพร่ระบาดในประเทศปากีสถาน
(ณ วันที่ 9 เมษายน 2563):

รัฐบาลปากีสถานเริ่มใช้มาตรการคัดกรองผู้โดยสารที่ท่าอากาศยานในอิสลามาบาด การาจี ลาฮอร์ และเปศวาร์ เพื่อป้องกันการเข้าสู่ประเทศของไวรัสโคโรนา[367] นอกจากนี้ปากีสถานอินเตอร์เนชันแนลแอร์ไลน์ยังประกาศใช้มาตรการคัดกรองผู้โดยสารก่อนเดินทางขึ้นเครื่องในเที่ยวบินที่ท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่งด้วย[368] วันที่ 27 มกราคม สภานิติบัญญัติกิลกิต-บัลติสตันประกาศหน่วงเวลาการเปิดด่านแนวเขตแดนจีน–ปากีสถานที่ช่องผ่านแดนคุนเยรับในเดือนกุมภาพันธ์[369] และยังประกาศปิดพรมแดนปากีสถาน–อิหร่านด้วย[370]

วันที่ 1 มีนาคม มีรายงานพบผู้ป่วยโควิด-19 เพิ่มเติมในการาจีและอิสลามาบาด ทำให้จำนวนผู้ป่วยของประเทศเพิ่มเป็นสี่ราย[371] ส่วนผู้ป่วยรายแรกและรายที่สองมีประวัติการเดินทางไปยังประเทศอิหร่าน ซึ่งเจ้าหน้าที่สาธารณสุขเชื้อว่าเขาติดเชื้อ[372]

วันที่ 3 มีนาคม ทางการปากีสถานยืนยันพบผู้ป่วยรายที่ห้า ในแคว้นสินธ์ ผู้ที่เพิ่งเดินทางกลับจากการแสวงบุญที่ประเทศอิหร่านจำนวน 960 ราย ถูกกักโรคในทันที[373]ณ 28 กรกฎาคม​ มีผู้เสียชีวิต 5,842 ราย มีผู้ติดเชื้อ 274,289 ราย

ฟิลิปปินส์

ผู้ป่วยรายแรกของประเทศฟิลิปปินส์ ได้รับการยืนยันในวันที่ 30 มกราคม[374] วันที่ 5 กุมภาพันธ์ กรมอนามัย (DOH) ได้มีการยืนยันผู้ป่วยรายที่สาม[375]ณ 28 กรกฎาคม​ มีผู้เสียชีวิต 1945 ราย ผู้ติดเชื้อ 82,040 ราย

มาเก๊า

​ ณ วันที่ 28 กรกฎาคม​ มีผู้ติดเชื้อ 46 ราย

มาเลเซีย

ชาวจีนแปดคนถูกกักตัวอยู่ที่โรงแรมในรัฐยะโฮร์ เมื่อวันที่ 24 มกราคม หลังจากที่มีการติดต่อกับผู้ป่วยในประเทศสิงคโปร์[376] แม้จะมีรายงานในตอนแรกว่าผลการทบสอบให้ผลเป็นลบ[377] แต่ต่อมาในวันที่ 25 มกราคม มีการยืนยันว่าทั้งสามคนติดเชื้อ และถูกส่งตัวไปกักไว้ที่โรงพยาบาลสุไหงบูโลห์ในรัฐเซอลาโงร์[378][379]

วันที่ 16 กุมภาพันธ์ ผู้ป่วยรายที่สิบห้าซึ่งเป็นชาวจีนได้หายป่วยอย่างสมบูรณ์ นับเป็นผู้ป่วยที่หายป่วยเป็นรายที่แปดของประเทศมาเลเซีย[380] ต่อมาก็มีรายงานว่าชาวมาเลเซียอีกคนที่ติดเชื้อก็หายดีเป็นรายที่ 9[381] ณ วันที่ 28 ​กรกฎาคม​ มีผู้ติดเชื้อ 8,904 ราย และมีผู้เสียชีวิต 124 ราย

เลบานอน

วันที่ 21 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563 ประเทศเลบานอนยีนยันพบผู้ป่วยโควิด-19 รายแรก เป็นหญิงอายุ 45 ปีที่เดินทางมาจากกอม ประเทศอิหร่าน ซึ่งมีผลตรวจหา SARS-CoV-2 เป็นบวก โดยถูกส่งตัวต่อไปยังโรงพยาบาลในเบรุต[382]​ ณ วันที่ 28 กรกฎาคม​ มีผู้ติดเชื้อ 3,882 ราย และเสียชีวิต ​51 ราย

เวียดนาม

ผู้ป่วยยืนยันสองรายแรกเข้าโรงพยาบาลในวันที่ 22 มกราคม และรับการรักษาที่โรงพยาบาลโช่เซย ในนครโฮจิมินห์ กรณีแรกเป็นชาวจีนที่เดินทางจากนครอู่ฮั่นไปฮานอย เพื่อเยื่ยมลูกชายที่อาศัยอยู่ในเวียดนาม และรายที่สองคือลูกชายของเชื่อว่าติดโรคจากผู้เป็นพ่อ[383] หลังจากที่ยืนยันแล้ว รักษาการรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุข สั่งให้เปิดใช้งานศูนย์ป้องกันและควบคุมการแพร่ระบาดฉุกเฉิน[384]

วันที่ 13 กุมภาพันธ์ บิดาของผู้ป่วยดังกล่าวมีผลการทดสอบเป็นบวก และกลายเป็นผู้ป่วยรายที่สิบหก[385] วันที่ 25 กุมภาพันธ์ พวกเขาทั้งหมดได้หายป่วย[386] ​ณ วันที่ 31 กรกฎาคม​ ​มีผู้ติดเชื้อ 531 ราย เสียชีวิต 1 ราย

ศรีลังกา

​ณ วันที่ 10 สิงหาคม มีผู้เสียชีวิต 11 ราย มีผู้ติดเชื้อ 2844 ราย

สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์

ผู้ป่วยรายแรกของสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ได้รับการยืนยันในวันที่ 29 มกราคม พรัอมกับครบครัว ของ ชาวอู่ฮั่น[387][388]​ เป็นผู้หญิงชราชาวจีน อายุ 72 ปี และ ลูกชาย อายุ 34 ปี ที่กรณีแรกเป็นชาวจีนเดินทางมาจากนครอู่ฮั่นไปนครดูไบ ซึ่งมีผลตวรจหา SASR-Cov-2 ถูกกักโรค โดยถูกส่งตัวไปเข้าโรงพยาบาลในดูไบ

ณ วันที่ 20 กุมภาพันธ์ หลังจากชาวเอมิเรตส์ได้ติดเชื้อโรคโควิด-19 เพื่อลูกสาวที่อาศัยอยู่ที่ดูไบ และรายที่สามคือลูกสาวของเชื้อว่าติดโรคกับแม่

วันที่ 2 มืนาคม กรุงอาบูดาบียีนยันพบผู้ป่วยโควิด-19 เป็นผู้ชายชาวรัสเซีย อายุ 38 ปี และผู้หญิงชาวรัสเซีย อายุ 36 ปี กรณีแรกเป็นชาวรัสเซียเดินทางจากกรุงมอสโกไปอาบูดาบี ชาวรัสเซียสองคนถูกกักตัวอยู่ที่โรงแรมในอาบูดาบี ต่อมา วันที่ 25 มืนาคม รัฐบาลเอมิเรตส์ได้โอกาศปัญหากับ อาบูดาบีและดูไบ จากปิดชั่วคราว เช่า รันอาหาร รันกาแฟ หัง โรงภาพยนตร์ และทั้งหมด ยกเว็น โรงพยาบาล และรันขายยา สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ได้ประกาศปิดพรมแดนที่ตัดกับประเทศซาอุดีอาระเบีย ณ วันที่ 28 กรกฎาคม ​ มีผู้ติดเชื้อ 59,177 ราย เสียชีวิต 345 ราย

สิงคโปร์

ผู้ป่วยรายแรกในประเทศสิงคโปร์ได้รับการยืนยันในวันที่ 23 มกราคม[389] ต่อมามีการรายงานพบผู้ป่วยในท้องถิ่นเป็นรายแรกเมื่อวันที่ 4 กุมภาพันธ์ ร้านย่งไทฮั่ง (Yong Thai Hang) เป็นร้านค้าที่ให้บริการนักท่องเที่ยวชาวจีนได้รับการระบุเป็นสถานที่ที่เกิดการติดเชื้อ เนื่องจากมีผู้หญิงจำนวนสี่คนที่ไม่เคยเดินทางไปยังประเทศจีนเกิดติดเชื้อไวรัสขึ้น[390]

วันที่ 4 มีนาคม มีผู้ป่วยในประเทศรวม 112 คน[391]ณ วันที่ 28​ กรกฎาคม มีผู้ป่วย 50,838 ราย จำนวนผู้เสียชีวิต 27 ราย

อัฟกานิสถาน

วันที่ 23 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563 มีพลเมืองในเฮรัตอย่างน้อยสามคน ซึ่งเพิ่งเดินทางกลับมาจากกอม ถูกต้องสงสัยว่าติดเชื้อโควิด-19 ตัวอย่างเลือดถูกส่งไปยังคาบูลเพื่อทดสอบเพิ่มเติม[392] ภายหลังอัฟกานิสถานได้ประกาศปิดพรมแดนที่ติดกับอิหร่าน

วันที่ 24 กุมภาพันธ์ มีการยืนยันผู้ป่วยรายแรก ซึ่งเป็นหนึ่งในสามคนจากเฮรัตดังกล่าว โดยเป็นชายอายุ 35 ปีซึ่งมีผลการทดสอบ SARS-CoV-2 เป็นบวก[393] ณ​ 28​ กรกฎาคม​ มีผู้เสียชีวิต​ ​1269 ราย ผู้ติดเชื้อ 36,263 ราย

อาเซอร์ไบจาน

ประเทศอาเซอร์ไบจานมีการยืนยันผู้ป่วยรายแรกในวันที่ 28 กุมภาพันธ์ จากรัสเซีย ซึ่งเคยเพิ่งเดินทางมาจากประเทศอิหร่าน[394] และยังมีการพบผู้ป่วยเพิ่มเติมอีกสองรายในประเทศ ทั้งหมดถูกกักโรค ต่อมาอาเซอร์ไบจานได้ประกาศปิดชายแดนที่ติดกับประเทศอิหร่าน[395] ​​ณ วันที่ 28 กรกฎาคม​ มีผู้เสียชีวิต ​423 ราย ผู้ติดเชื้อ 30,446 ราย

คาซัคสถาน

ประเทศคาซัคสถานยีนยันพบผู้ป่วยโคโรนาไวรัสรายในวันที่ 13 มีนาคม จากจีน ซึ่งเคยเพิ่งเดินทางมาจากประเทศตุรกี และยังมีการพบผู้ป่วยเพิ่มอีกสองรายในประเทศ ทั้งหมดถูกกักโรค ต่อมาคาซัคสถานได้ประกาศปิดพรมแดนที่ติดกับประเทศรัสเซีย​ ​ณ วันที่ 28 กรกฎาคม​ ​มีผู้​ติดเชื้อ​ 83,122 ราย ​และผู้​เสียชีวิต ​585 ราย

อาร์มีเนีย

ประเทศอาร์มีเนียยืนยันพบผู้ป่วยโคโรนาไวรัสรายแรกในช่วงปลายของวันที่ 29 กุมภาพันธ์ ถึงวันที่ 1 มีนาคม เป็นชาวอาร์มีเนียอายุ 29 ปีที่เพิ่งเดินทางกลับมาจากประเทศอิหร่านและมีรายงานยืนยันผลทดสอบเป็นบวก ภริยาของบุคคลนี้ได้ถูกนำไปทดสอบเช่นกัน โดยผลออกมาเป็นลบ นายกรัฐมนตรีนิกอล ปาชินยันแถลงว่าผู้ป่วยนั้น "มีอาการดีขึ้นแล้ว" นอกจากนี้ยังมีผู้เกี่ยวข้องกับผู้ป่วยประมาณ 30 คนถูกนำไปทดสอบและจะถูกกักโรค ซึ่งก่อนหน้านี้อาร์มีเนียได้ประกาศปิดพรมแดนที่ติดกับประเทศอิหร่านไปแล้ว[396]​ณ วันที่ 28 กรกฎาคม ​มีผู้เสียชีวิต ​711 ราย และมี​ผู้ติดเชื้อ 37,390 ราย

อินเดีย

แผนที่การแพร่ระบาดในประเทศอินเดีย
(ณ วันที่ 9 เมษายน 2563):

รัฐบาลอินเดียออกคำแนะนำการเดินทางแก่ประชาชน โดยเฉพาะกับนครอู่ฮั่น ซึ่งมีนักศึกษาแพทย์ชาวอินเดียกำลังศึกษาอยู่ประมาณ 500 คน[397]

ผู้โดยสารที่เดินทางมาจากประเทศจีนเข้าสู่ท่าอากาศยานหลักเจ็ดแห่งของประเทศอินเดีย ต้องเดินผ่านเครื่องตรวจจับความร้อน[398][399]

วันที่ 24 มกราคม มีรายงานผู้ต้องสงสัยจำนวนสองราย ซึ่งกำลังเข้ารับการรักษาอยู่ในมุมไบ[400] ​ณ วันที่ 28​ กรกฎาคม​ ​จำนวนผู้เสียชีวิตในอินเดียมากถึง 33,448 ราย ผู้ติดเชื้อ 1,482,503 ราย

อินโดนีเซีย

ประเทศอินโดนีเซียได้ทำการติดตั้งเครื่องตรวจอุณหภูมิที่เกตและท่าเรือโดยกระทรวงอนามัย และยังมีการจัดเตรียมห้องกักโรคที่โรงพยาบาลกว่า 100 แห่ง

อินโดนีเซียประกาศห้ามทุกเที่ยวบินที่เดินทางมาจากจีนแผ่นดินใหญ่เข้า รวมถึงออกจากประเทศ ซึ่งมีผลตั้งแต่วันที่ 5 กุมภาพันธ์เป็นต้นไป และยังยกเลิกการให้ฟรีวีซ่าและวีซ่าเมื่อมาถึงกับบุคคลสัญชาติจีนด้วย และยังห้ามผู้ที่อยู่หรือพำนักในประเทศจีนแผ่นดินใหญ่เป็นเวลาอย่างน้อย 14 วันเข้าหรือผ่านประเทศอินโดนีเซีย[401]

วันที่ 24 กุมภาพันธ์ ชาวอินโดนีเซียจำนวน 9 คนที่เดินทางไปบนเรือไดมอนด์พรินเซสมีผลการทดสอบการติดเชื้อเป็นบวก ขณะที่รัฐบาลอินโดนีเซียเตรียมส่งลูกเรือที่เหลือ 68 คนจาก 188 คนจากเรือเวิลด์ดรีม ไปยังเกาะเซอบารูเคกิล ซึ่งเป็นเกาะที่ไม่มีคนอาศัยอยู่ในบรรดาหมู่เกาะนับพัน[402][403][404]

วันที 2 มีนาคม ทางการอินโดนีเซียได้ยืนยันติดเชื้อว่าพบผู้ป่วย ชาวอินโดนีเซียที่เดินทางกลับมาจากประเทศจีน

ณ วันที่ 28​ กรกฎาคม​ ​อินโดนีเซียมีผู้เสียชีวิต 4,838 ราย ผู้ติดเชื้อ 100,303 ราย

อิรัก

​ณ วันที่ 28 ​กรกฎาคม​ ​ประเทศอิรักมีผู้ป่วยรวม 112,585 ราย และมีผู้เสียชีวิตจำนวน 4,458 ราย[405]

อิหร่าน

ประเทศอิหร่านเป็นศูนย์กลางการแพร่ระบาดของโลกในทวีปเอเซีย

โดยเจอผู้ติดเชื้อรายแรกที่เมืองกอม (Qom City) ในวันที่ 19 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563 ณ วันที่ 28 ​กรกฎาคม​ ​พบผู้ติดเชื้อ 293,603 ราย[406] ประเทศอิหร่าน มีผู้เสียชีวิต 15,912 ราย

โอมาน

วันที่ 24 กุมภาพันธ์ มีการยืนยันผู้ป่วยโคโรนาไวรัสสองรายแรก เป็นหญิงชาวโอมานสองคนที่กลับมาจากประเทศอิหร่าน[407][408]​ณ วันที่ 28 ​กรกฎาคม​ ​มีผู้เสียชีวิตรวม 393 ราย ผู้ติดเชื้อ 77,058 ราย

อิสราเอล

​ณ วันที่ 28 กรกฎาคม​ ​ป​ระเทศอิสราเอลมีผู้เสียชีวิต 474 ราย ติดเชื้อ 63,985 ราย

ฮ่องกง

วันที่ 26 พฤษภาคม​ ศูนย์ปกป้องอนามัยฮ่องกงพบผู้ป่วยรวม 1,206 คน ในฮ่องกง และผู้เสียชีวิต 7 คน[409][410][411]​ณ วันที่ 28 กรกฎาคม​ ฮ่องกง มีผู้เสียชีวิต 22 ราย ติดเชื้อ 2,779 ราย

โอเชียเนีย

ศูนย์กลางการแพร่ระบาดของโอเซียเนียได้แก่ประเทศออสเตรเลีย ประเทศนิวซีแลนด์​ และ​ ประเทศปาปัวนิวกินี

ณ วันที่ 28 กรกฎาคม จำนวนผู้ติดเชื้อมากกว่า 20 ราย พบใน 5 ประเทศ คือ ประเทศออสเตรเลีย ประเทศนิวซีแลนด์ ประเทศฟิจิ ประเทศปาปัวนิวกินี เฟรนช์พอลินีเชีย​ นิวแคลิโดเนีย

​ณ​ ​28 ​​​กรกฎาคม โอเชียเนียมีผู้เสียชีวิตรวม​ 183 ราย ติดเชื้อรวม 16,664 ราย

ประเทศที่มีจำนวนผู้เสียชีวิตมากกว่า 20 ราย มี สองประเทศได้แก่ประเทศออสเตรเลียและประเทศนิวซีแลนด์

ประเทศออสเตรเลีย

แผนที่การแพร่ระบาดในประเทศออสเตรเลีย
(ณ วันที่ 9 เมษายน​ 2563):

วันที่ 25 มกราคม มีการยืนยันผู้ป่วยรายแรก เป็นชายอายุราว 50 ปี ซึ่งเดินทางจากเมืองกว่างโจวมายังเมลเบิร์นในวันที่ 19 มกราคม ผ่านสายการบินไชนาเซาเทิร์นแอร์ไลน์ เที่ยวบินที่ CZ321 เขาเข้ารับการรักษาตัวที่ศูนย์การแพทย์โมนาชในเมลเบิร์น[412][413] จากนั้นมีการประกาศว่ามีผู้ป่วยอีกสามรายที่มีผลการทดสอบเป็นบวกในรัฐนิวเซาท์เวลส์[414][415] ต่อมามีการเฝ้าสังเกตอาการอีกหกราย และมีการยืนยันว่าจะเข้ารับการตรวจที่โรงพยาบาลหลังจากเพิ่งเดินทางกลับมาจากนครอู่ฮั่น จากในหกราย มีผู้ต้องสงสัยถึงสองรายที่มีโอกาสติดเชื้อไวรัส ส่วนที่เหลืออีกสี่รายอาจถูกสงสัยว่าติดเชื้อไวรัส[416]

หัวหน้าเจ้าหน้าที่การแพทย์ออสเตรเลีย ระบุว่าเจ้าหน้าที่ความปลอดภัยทางชีวภาพ จะเริ่มคัดกรองผู้โดยสารที่เดินทางมาถึงในสามสัปดาห์โดยเที่ยวบินจากอู่ฮั่นถึงซิดนีย์ ในวันที่ 23 มกราคม ผู้โดยสารจะได้รับแผ่นพับข้อมูล และข้อให้แสดงตัวหากมีไข้หรือต้องสงสัยว่าอาจติดเชื้อโรค[417]รัฐแทสเมเนีย มีผู้เสียชีวิต 13 ราย

วันที่ 28 กรกฎาคม​ มีผู้เสียชีวิต​ 161 ราย ผู้ติดเชื้อ 14,935 ราย

ประเทศนิวซีแลนด์

วันที่ 28 กุมภาพันธ์ พบผู้ป่วยรายแรกกลับมาจากประเทศอิหร่าน[418]วันที่ 25 มีนาคม ประเทศนิวซีแลนด์ พบผู้ติดเชื้อ 205 ราย รักษาหายแล้ว 22 ราย ส่งผลให้นายกรัฐมนตรีประกาศสถานการณ์ฉุกเฉิน[419] 29 มีนาคม พบผู้เสียชีวิตรายแรก[420]วันที่ 28 กรกฎาคม​ ประเทศนิวซีแลนด์​มีผู้เสียชีวิต 22 ราย ​ผู้ติดเชื้อ 1,556 ราย

หมู่เกาะแชทัม​ และ เกาะสจวร์ต​ไม่พบผู้ติดเชื้อ

ประเทศฟิจิ

ประเทศฟิจิ​ วันที่ 31 กรกฎาคม​พบผู้ติดเชื้อ 27 ราย เสียชีวิต 1 ราย

ประเทศปาปัวนิวกินี

ประเทศปาปัวนิวกินี วันที่ 31 กรกฎาคมพบผู้ติดเชื้อ 72 รายเสียชีวิต 2 ราย

แอฟริกา

ณ วันที่ 28 กรกฎาคม จำนวนผู้เสียชีวิตที่มากกว่า 100 ราย มีทั้งหมด 15 ประเทศ จำนวนผู้เสียชีวิตเท่ากับหรือมากกว่า 50 ราย มีจำนวน 30 ประเทศ จำนวนผู้ติดเชื้อพบทั้งทวีปแอฟริกา

ศูนย์กลางการแพร่ระบาดอยู่ที่ ประเทศแอฟริกาใต้ ประเทศอียิปต์ และ ประเทศแอลจีเรีย​

ประเทศอียิปต์​

แผนที่การแพร่ระบาดในประเทศอียิปต์
(ณ วันที่ 31 มีนาคม 2563):

ประเทศอียิปต์วันที่ 14 กุมภาพันธ์ 2563 อียิปต์ได้ยืนยันติดเชื้อผู้ป่วย มีผู้ชายชาวจีนอายุ 30 ปี ใด้เดินทางมาจาก ประเทศจีน ต้องหา ไวรัสโคโรน่าสายพันธุ์ใหม่ เป็นบวก ทำไห้ชาวอียิปต์ถูกติดเชิ้อโควิด-19 ต้องสั่งไปเข้าโรงพยาบาลในไคโร

วันที่ 25 มีนาคม 2563 สายการบินอียิปต์แอร์ ถูกยกเลิกเที่ยวบินแล้ว ต่อมา วันที่ 12 เมษายน 2563 สนามบินแห่งไคโรได้ปิดทำการ อียิปต์ได้ประกาศปิดแดนทะเลซาอุดีอาระเบีย ณ วันที่​ 28 กรกฎาคม​ มี​ผู้เสียชีวิต 4,652 ราย ผู้ติดเชื้อ 92,482 ราย

ประเทศแอลจีเรีย

ณ​ ​28 กรกฎาคม​ ​มีผู้เสียชีวิต 1,163 ราย มีจำนวนผู้ติดเชื้อ​ 27,973 ราย

ประเทศโมร็อกโก

ณ​ ​วันที่​ 28 กรกฎาคม​ ​มีผู้เสียชีวิต 317 รายจำนวนมาก เป็นอันดับที่ 7 ของทวีป จำนวนผู้ติดเชื้อ 20,887 ราย

ประเทศแอฟริกาใต้

ประเทศแอฟริกาใต้ เป็นประเทศพบผู้ป่วยรายแรก 25 กุมภาพันธ์

ณ​ 28 ​กรกฎาคม​ ​ผู้ติดเชื้อ 452,529 ราย ซึ่งจำนวนผู้ติดเชื้อมากที่สุดในทวีปแอฟริกา มีผู้เสียชีวิต 7,067 ราย ซึ่งจำนวนผู้เสียชีวิตมากที่สุดในทวีปแอฟริกา

ประเทศไนจีเรีย

ณ​ วันที่ 28 กรกฎาคม ป​ระเทศไนจีเรียมีผู้เสียชีวิต 860 ราย ผู้ติดเชื้อ 41,180 ราย

ประเทศแคเมอรูน

ณ​ 28 กรกฎาคม​ ​ประเทศแคเมอรูน มีรายงานผู้เสียชีวิต 391 รายม ผู้ติดเชื้อ 17,110 ราย

ประเทศซูดาน

ณ​ วันที่​ 28 ​กรกฎาคม​​ ประเทศซูดาน​มีผู้เสียชีวิต 720 ราย ผู้ติดเชื้อ 11,424 ราย